Witamy na naszej stronie!                                                                            .       

Historia szpitalnictwa w Tomaszowie Lubelskim sięga roku 1910. Ówczesny szpital liczył 12 łóżek. Podczas okupacji austriackiej w okresie Pierwszej Wojny Światowej powiększono liczbę łóżek do 25. Pierwszym dyrektorem szpitala był dr Feliks Zawadzki, następnym dr Wilhelm Kwaskowski.

Od 1927 roku dyrektorem, budowniczym, ekonomistą i lekarzem szpitala został dr Janusz Peter, pozostający na tym stanowisku do 1963 roku. Dr Janusz Peter był w pełni oddany szpitalowi i pacjentom. Nawet w okresach choroby, leżąc w łóżku pracował dyktując pracownikowi kancelarii szpitala zarządzenia i dyspozycje dla poszczególnych pracowników szpitala, malował obrazy przedstawiające rośliny, grzyby trujące, jadalne i niejadalne, owady szkodniki. Obrazy te ozdabiały korytarze i sale chorych, a jednocześnie miały funkcję edukacyjną. Do sal dziecięcych namalował motyle z nazwami.

W 1931 r. wybudowano piętro nad skrzydłem północnym budynku, a liczbę łóżek zwiększono do 50. Szpital posiadał 5 oddziałów: oddział chirurgiczny, wewnętrzny, położniczy, chorób zakaźnych, gruźliczy oraz pracownię terapii fizykalnej, pracownię bakteriologiczno-chemiczną, pracownię rentgenowską. Hospitalizowano 1423 pacjentów, pracownia analityczna wykonała 2190 badań, pracownia rtg 1163 prześwietleń i 166 zdjęć, pracownia terapii fizykalnej wykonała diatermii 548 prześwietleń, lampa kwarcowa 4050 naświetleń, szpital wykonał 2 sekcje zwłok. Opłata za pobyt szpitalny leczonych chirurgicznie wynosiła 6 zł, dla pozostałych 5 zł. Ambulatorium szpitala bezpłatnie wykonało 960 porad i opatrunków.

Podczas okupacji hitlerowskiej, wskutek zamknięcia granicy od Lwowa, dużej odległości Tomaszowa od Lublina, trudności komunikacyjnych oraz ogromnego wzrostu liczby chorych (rocznie hospitalizowano ok. 5000 chorych) szpital uzyskał 2 budynki z najbliższego sąsiedztwa. W 1943 roku szpital posiadał 5 budynków z przeznaczeniem na oddziały dla chorych oraz 1 budynek administracyjny, 1 gospodarczy i 1 z przeznaczeniem na dezynfektor. Liczba łóżek wzrosła do 200. W 1940 roku zakupiono rentgen diagnostyczny przenośny, rentgen terapeutyczny, w 1942 roku zakupiono lampę stojącą solux, 3 kąpiele świetlne, w 1943 roku zakupiono meble do urządzenia sali operacyjnej i opatrunkowej. W okresie tym w szpitalu pracowało 4 lekarzy i 3 studentów medycyny, 7 pielęgniarek, 10 sióstr zakonnych, 14 salowych.

Prawdziwy rozwój szpitala, jak pisał dr Peter, nastąpił po zakończeniu wojny
"kiedy to do istniejących budynków wybudowano budynek mieszkalny dla personelu szpitalnego (w mieście bowiemspalonym przez lotników niemieckich brak był zupełny mieszkań) dla blisko 100 osób, potem budynki gopodarcze, stołówkę dla pracowników, bibliotekę, magazyny chlewnię, cieplarnię, w końcu niemal corocznie przybywały nowe dobudowy dla pomieszczenia chorych." W 1957 r. dyrektor Peter napisał
"Obecnie zakład nasz ma 10 oddziałów z 410 łóżkami chorych, liczba budynków murowanych wynosi 21 na placu wynoszącym około 5 morgów ziemi. W Polsce Ludowej zostało wybudowanych, przeważnie systemem gospodarczym, 16 budynków. W dużej mierze przyczynił się do tego Komitet Rozbudowy Szpitala, w skład którego wchodził wyłącznie personel szpitala, który sam się opodatkował w drodze składek oraz zbiera fundusze rozmaitymi imprezami (jak np teatr kukiełkowy, zabawy itp) (...) Dla charakterystyki urządzeń szpitala należy dodać, że oddziały łączą drogi wyłożone klinkierem, że cała parcela szpitala jest ogrodzona siatką żelazną zawieszoną między słupkami żelazobetonowymi, do skromnego ogrodu (względnie ogródków przed poszczególnymi oddziałami, pawilonami) jest fachowa ogrodniczka, że dopły interesantów reguluje dozorca. Niemal każdy oddział ma też własne pokoje do fizykoterapii z diatermią, lampą kwarcową, pantostatem, soluksem itp. Główna zaś pracownia fizykoterapeutyczna ma przyrząd Zelleisa, komory do naswietlań. Sal operacyjnych oddział chirurgiczny ma 3. Apteka jest wzorowo urządzona. Posiada pracownię chemiczną, galenowską z dwoma digistoriami, dwoma autoklawami, suszarnią na zioła, mielarką ziół, wydawalnią leków i składem na środki łatwopalne. (...) Szpital tomaszowski, jak przyznają liczne komisje lustracyjne i ucznych konsultujących, zaliczyć należy do szpitali miejskich z urządzenie na sposób kliniczny. (...) Szpital tomaszowski od kilku lat w miesiącach letnich gości u siebie ekipę naukową Instytutu Medycyny Pracy i Higieny Wsi i aczkolwiek stale daje się w nim odczuć brak odpowiednich pomieszczeń dla celów naukowo-badawczych, potrafił się zdobyć na postawienie do dyspozycji dla ekipy naukowej laboratorium, pomieszczenia dla zwierząt doświadczalnych, salki sekcyjnej itd. wraz z mieszkaniami dla lekarzy ekipy. (...) Szpital dysponuje 3 karetkami samochodowymi i rocznie wykonuje około 10 tys. przewozów. Bardzo cennym nabytkiem okazał się własny punkt krwiodawstwa, w którym rocznie uzyskuje się około 200 litrów krwi dla chorych"

W 1957r. w szpitalu pracowało 18 lekarzy w tym 4 specjalistów drugiej klasy, 2 stomatologów, 2 farmaceutów, pielęgniarek 65 w tym 40 upr., laborantów medycznych 6, wszystkich zatrudnionych 249.

W 1963 roku po 36 latach pracy dla naszego zakładu dyrektor dr Janusz Peter zmarł pozostawiając 500 łóżkowy szpital. Nastepnym dyrektorem szpitala został lek. Jan Żukowski - od 1963 do 1975 roku. W okresie tym szpital liczył 500 łóżek, pracowało w nim ok. 120 pielęgniarek, 10 położnych, 18 techników medycznych, ok. 100 salowych oraz 36 lekarzy. W roku 1965 przeprowadzono remont dotychczasowego oddziału zakaźnego, z którego wydzielono oddział zakaźny dla dzieci. Natomiast w roku 1971 z oddziału chirurgicznego ogólnego wydzielono oddział chirurgii dziecięcej.

W 1972 roku przekształcono Szpital Miejski w Zespół Opieki Zdrowotnej, który zapewniał ludności powiatu tomaszowskiego kompleksowość opieki medycznej: podstawową opiekę zdrowotną, porady specjalistyczne i leczenie szpitalne. Dyrektor Jan Żukowski wyjeżdżając z Tomaszowa pozostawił szpital w dobrej kondycji finansowejm z liczba hospitalizacji wzrosła do ponad 10 tysięcy.

Następcą dyrektora Żukowskiego został lek. Tadeusz Oleszczuk od 1975 do stycznia 1993. Szpital zarządzany przez dyrektora Oleszczuka w dalszym ciągu pozostał jednym z najlepiej rozwijających się zakładów regionu. W 1980 roku rozpoczął działalność oddział neurologiczny w adaptowanym bydunku. Liczba łóżek szpitalnych wzrosła do 560, a liczba hispitalizacji do ponad 15 tysięcy.

W marcu 1993 roku dyrektorem szpitala został lekarz Andrzej Kaczor, pozostając na tym stanowisku do kwietnia 2022 roku. Stosując nowoczesne metody zarządzania pozostawał on wierny tradycjom tego szpitala. W kwietniu 2022 obowiązki Dyrektora przejął lekarz Dariusz Gałecki.

Od 1993 roku wiele dobrego wydarzyło się w naszym zakładzie. W 1997 roku rozpoczęła działalność pięciostanowiskowa Stacja Dzializ.

W 1998 roku ZOZ w Tomaszowie Lubelskim na mocy Zarządzenia Wojewody Zamojskiego Nr 48/97 uległ przekształceniu w Samodzielny Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej jako pierwszy zakład województwa zamojskiego.

W maju 2000 r. został opracowany program restrukturyzacji Samodzielnego Publicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Tomaszowie Lubelskim, który po modyfikacji w 2001 roku przedstawia szczegółowy zakres potrzeb co do remontów, rozwoju oraz inwestycji. Program ten jest systematycznie realizowany. Do dnia dzisiejszego wykonano wiele zadań, na które składają się:

• remonty obiektów istniejących,
• inwestycje nowoprojektowane,
• zakupy inwestycyjne.

Wykonano remonty większości oddziałów. W 2003 roku wybudowano i wyposażono Szpitalny Oddział Ratunkowy odpowiadający wymogom rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 września 1992r. Następną inwestycją była budowa i wyposażenie w nowoczesny sprzęt medyczny oddziału neurologii i leczenia padaczek oraz oddziału gruźlicy i chorób płuc. Wyposażenia tych oddziałów finansowane było ze środków Unii Europejskiej. Ze środków Unii Europejskiej ( ZPORR ) unowocześniono bazę diagnostyczną urządzając pracownię rentgenowską, pracownię tomografii komputerowej oraz zakupiono 4 karetki.

Każdego roku sukcesywnie dokonywane są zakupy inwestycyjne w celu wyposażenia oddziałów w niezbędny sprzęt medyczny.

W związku z reformą służby zdrowia od 1999 roku SPZOZ finansowany jest przez Kasy Chorych/ NFZ na podstawie zawartych kontraktów, które nie pokrywają kosztów faktycznie wykonanych świadczeń. Ponadlimitowe wykonania świadczeń związane są z dużym zapotrzebowaniem, a jednocześnie zaufaniem pacjentów do naszego zakładu.

Pomimo zmniejszania się liczby zatrudnionej kadry i wzrastającej ilości hospitalizacji, świadczenia medyczne udzielane są na wysokim poziomie. Personel identyfikuje się z zakładem, podnosi stale swoje kwalifikacje co w istotny sposób wpływa na poprawę jakości udzielanych świadczeń.

Na podstawie ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej z dnia 15 kwietnia 2005r. (Dz.U. Nr 78, poz. 684) SPZOZ opracował plan restrukturyzacji ze strategicznymi celami na lata 2005 . 2010. Program określa zadania zwiększające przychody oraz obniżające koszty, które są realizowane zgodnie z harmonogramem określonym w planie.

Należy stwierdzić, że mimo występujących trudności w realizacji planów, zakład nasz w latach 1999 - 2006, nawiązując do prawie wiekowej tradycji, utrzymuje się na rynku usług medycznych bez istotnych zagrożeń kontynuowania działalności, świadcząc usługi na coraz wyższym poziomie.